Kendi zat’ına aşık, bencilliğin zirvesine tırmanmış, kendisini dev aynasında gören egoist insanlar, aynı zamanda fanatizmin, bağnazlığın da merkezine yerleşmiş kişilerdir. Kişilik bozukluğu rahatsızlığına düçar olanlar, bir de ellerine hasbel kâder fırsat verildiğinde yani önemli bir memuriyet, makam ve mevkii işgal ettiğinde, sarhoşluğu bir kat daha artmış demektir. Mesleki kariyer sahibi olduğunda, başarı elde ettiğinde kişinin kendisini; abartılı üstün görmesi, aşırı beğenmesi ile ortaya çıkan bir kendini büyük görme hastalığına yakalandığında iş tamamdır. Oynatmaya az kaldı doktorum nerde alarm zilleri çalmaya başlamıştır. Ancak kendi konuşması, fikir ve düşüncesi, becerileri, kendini üstün nitelikli sanması, her zaman başkalarını, ötekini, diğerini yok sayması, küçük görmesi bencillik ve egoizminin ne kadar yükseldiğinin ölçü birimidir. İnsani davranışlarının birbirinden farklı olması kişilik özelliklerimizin farklı farklı şekillenmesinden kaynaklanır. Doğuştan getirdiğimiz özelliklerimizle beraber; yetiştiğimiz aile, yaşadığımız çevre, aldığımız eğitim, maruz kaldığımız değişik olaylar kişiliğimizi şekillendirse de egoist, bencil birisine lâf anlatmak ğayrı kâbil, rmümkün değildir…
Bir kişinin kendi kendine hayranlık beslemesi egoizmin, bencilliğin ilk belirtileridir diyebiliriz. Bireyin kendi bilgi birikimine nitelik açısından en üst seviyede bakması, kendi kendine aşık olması eylemidir egoizm. Bu seviye vasat düzeyde olursa belki anlaşılabilir hatta kişinin kendisi ile barışık olması güzel bir yaklaşımdır. Lâkin kendi nefsini her ortamda ifrat derecesinde, ileri düzeyde ortaya atması, her işine ben diye başlaması, her sözünde ene’sini ortaya atması, kendinden başka hiç kimseyi beğenmemesi, takdir ve değer ölçülerini sadece şahsı için kullanması…bir kişilik bozukluğudur. Kendi eğo’suna, öz benliğine, nefsine, vazgeçilmezliğine aşık o kadar insan var ki; adeta ben olmazsam hayat biter hayranlığıyla doludur. Türkçemizde kendini dev aynasında görüyor tabiri tam bir egoist hareket bütünlüğüdür. Toplumumuzda bilhassa *sonradan görme* diye tabir edilen kişilerin fırsatları yakaladığı anlarda ben neymişim gurur ve kibiriyle kendisinden başka herkesi her şeyi basit ve küçük görmesi benliğine, ene’sine, ego’sına bağlanma âlametidir…
Bencil kişinin şahsiyyet özelliğinin çok aşırı olması veya özgüven patlaması kişilik bozukluğunun işaret fişeğidir. Normal olmayan davranışlar, kişilik bozukluk olarak karşımıza dikilir. Egoistin, tabir caizse burnu büyür, kendini *kaf dağında* görür. Böylesi karakter sapmalarına büyüklerimiz, kendini adam oldum sandı diye tanıtırlardı. Ben neymişim mod’una giren bu gurur kibir abidelerinin özgüvenleri o kadar ileri seviyelere ulaşmıştır ki; *gök görmemiş* sınıfının cüce elemanları olduklarının farkına bile varamazlar. Kendi özeleştirisini yapmaktan aciz bu tür şahsiyetler her insanda bir kusur arar, kendini her şeyden, herkesten büyük görme tavrı *empati* yapma fikrini aklına dahi getirmez. İçinde bulunduğu an’ın hakkını vermemesine rağmen, hep gözü yükseklerde, daha ilerde, en tepe noktasındadır. Bütün gözlerin kendisini süzmesini, kendi adının anılmasını, kendinden bahsedilmesini arzular. sürekli dikkat çekme çabasında olan bu naçiz varlık, toplum nazarında pek itibâr görmese de varlığını sürdürürler…
Kendi kendine hayran birisi için ötekiler aklı ermeyen basit inanlardır. Diğerleri, cahil zümredir. Toplum içinde kendi taraftarlarına iltifatlar yağdırırken, başkalarını yerin dibine batırma çabasını sergiler. Dev aynası hayranı her şeyin en doğrusunu kendisi yapar. En güzel düşünen kendi zat’ıdır. Kırıcı’lığın en tepe noktasında olsa da, en kibar ha keza kendisi, insanların vaz geçemediği şahsiyet te kendi kimliği olarak içine doğar. Benlik duyğusu tavan yapmış olan bu gibi sevimsiz yaratıklar kendilerini dünyanın merkezinde sanırlar. Her sözleri büyük bir olay, her işleri emsalsiz, her an utanma, sıkılma, usanma olmadan kendinden bahsetmeyi sanat edinmişlerdir. Nasıl olsa kısa bir müddet sonra ötekiler her şeyi unutacağı var sayımı ile aslı astarı olmayan sözleri söyleme alışkanlığı beyninde yer etmiştir. Asıl olan önünde uzun seneler içinde önce kendisi, daha sonra yakınları, yakınlarının yakınları hiç bir zaman çıkmış oldukları zirve’den inmeyeceklerdir. Asıl olan da budur….Kendisini dev aynasında gören kişilik bozukluğu egoizm kâlbine yerleşmiştir. Diğer küçük ayna’lar öteki’lerin olsun…
Sermedkadir…